Η οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς είναι η κατάσταση κατά την οποία το υαλοειδές (ή αλλιώς υαλώδες σώμα) αποκολλάται από τον αμφιβληστροειδή.
Το υαλοειδές είναι ένα ζελέ (γέλη), η οποία καλύπτει τον οπίσθιο θάλαμο του ματιού (πίσω από τον κρυσταλλοειδή φακό που αφαιρείται στον καταρράκτη) μέχρι τον αμφιβληστροειδή χιτώνα (όπου απεικονίζεται το είδωλο της εικόνας που βλέπουμε). Το υαλοειδές έτσι βοηθάει στη διατήρηση του σχήματος του βολβού.
Το υαλοειδές στα παιδιά και στα νεαρά άτομα είναι διαφανές και σφριγηλό. Ωστόσο, με το πέρας της ηλικίας το υαλοειδές χάνει τη σφριγηλότατά του, γίνεται πιο υδαρό και ξεκολλάει από κάποια σημεία. Η αποκόλληση του υαλοειδούς είναι μια φυσιολογική αλλαγή, η οποία συμβαίνει σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Μετά την ηλικίας των 50 ετών για παράδειγμα, η αποκόλληση του υαλοειδούς είναι συχνό φαινόμενο και είναι ακόμη πιο εμφανές σε μεγαλύτερες ηλικίες, όπως στα 80 έτη.
Οι ασθενείς που εμφανίζουν οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς στο ένα μάτι, είναι πολύ πιθανό να εμφανίσουν και στο άλλο μάτι επίσης.
Οπίσθια αποκόλληση υαλοειδούς
Συμπτώματα οπίσθιας αποκόλλησης υαλοειδούς
Τα συμπτώματα της οπίσθιας αποκόλλησης υαλοειδούς είναι συνήθως οι μυωψίες (ή μυγάκια). Οι μυωψίες εμφανίζονται μικρές επιπλέουσες κηλίδες στο οπτικό πεδίο του ασθενούς, τα οποία είναι μικρά κομμάτια αποκολλημένου υαλοειδούς που επιπλέουν μέσα στον οπίσθιο τμήμα του ματιού. Οι μυωψίες μπορεί να είναι με τη μορφή μαύρων κουκίδων, κλωστών, ή να είναι μεγαλύτερα όπως ο ιστός της αράχνης.
Επίσης άλλο σύμπτωμα που μπορεί να εμφανιστεί στην οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς είναι οι φωταψίες (λάμψεις), οι οποίες συνήθως είναι περιφερικές. Λόγω της αποκόλλησης μπορεί εκείνη τη στιγμή ο ασθενής να δει στιγμιαία αυτή τη λάμψη. Στην περίπτωση που ο ασθενής βλέπει περιστασιακά τέτοιες λάμψεις θα πρέπει να επισκεφθεί τον οφθαλμίατρό του για να ελεγχθεί και ο αμφιβληστροειδής χιτώνας, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς, η οποία χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση εάν διαπιστωθεί.
Διάγνωση οπίσθιας αποκόλλησης υαλοειδούς
Η διάγνωση της οπίσθιας αποκόλλησης υαλοειδούς γίνεται με τη βοήθεια της βυθοσκόπησης (εξέταση με μυδριατικές σταγόνες, που ανοίγουν τις κόρες των ματιών) στη σχισμοειδή λυχνία (μικροσκόπιο με μεγάλη μεγέθυνση) του οφθαλμίατρου.
Καλό είναι να εξετάζονται και τα δύο μάτια, καθώς κάποιες φορές η οπίσθια αποκόλληση του υαλοειδούς μπορεί να μην έχει συμπτώματα και όπως είπαμε παραπάνω, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εμφανιστεί και στο άλλο μάτι.
Θεραπεία οπίσθιας αποκόλλησης υαλοειδούς
Για τη θεραπεία της οπίσθιας αποκόλλησης υαλοειδούς συνήθως συστήνουμε στον ασθενή να παραμείνει ήρεμος για το επόμενο χρονικό διάστημα, χωρίς στρες και βαριές χειρωνακτικές εργασίες.
Ωστόσο, στην περίπτωση που οι μυωψίες είναι έντονες, ενοχλητικές και δεν υποχωρούν, τότε μπορούμε να προτείνουμε την επέμβαση της υαλοειδεκτομής όπου το υαλοειδές αφαιρείται ολόκληρο από τον οπίσθιο πόλο του ματιού, προκειμένου αυτά τα αποκολλημένα τμήματα να μη δημιουργούν πρόβλημα στην όραση και βεβαίως να μην υπάρχει κίνδυνος για αποκόλληση αμφιβληστροειδούς.
